Een tijd geleden ontving ik een berichtje van een muzikant die ik ken. Ze zingt in een ABBA tribute band en vroeg zich af of ik twee kostuums voor ze kon maken. Ik ben altijd in voor een leuke uitdaging, dus ik inventariseerde wat ze precies wilden, en of ik dat kon. Nu, meer dan een jaar later, shineden mijn creaties eindelijk op het podium! Tijd om jullie te vertellen wat ik precies maakte.

De vraag was of ik twee kimono’s kon maken die precies leken op de kimono’s die ABBA lang geleden droeg. Ik kreeg een paar foto’s van hoe de kimono’s eruit zouden zien, maar de originele ABBA foto’s waren niet duidelijk genoeg. Gelukkig hebben we het internet en vond ik op de website ABBA the museum een mooi voorbeeld!

Ik nam de opdracht aan en startte het avontuur met de zoektocht naar de juiste stof. Deze moest voldoen aan een aantal eisen: het moest lijken op de originele kimono’s, moest niet mega duur zijn, maar bovenal moest het niet te zweterig aanvoelen, want de temperaturen op een podium kunnen enorm oplopen! Ik wilde werken met kunstsatijn, maar twijfelde heel erg of dat niet te zweterig en warm zou zijn. Uiteindelijk heb ik hier toch voor gekozen, omdat ik de glans en soepelheid ervan heel mooi vind. Om het huidgevoel en de vochtafvoer te verbeteren gebruikte ik antistatische stretch voering. Beide types stoffen kocht ik online bij www.budgetstoffen.nl.

Toen die horde genomen was, begon ik te werken aan het patroon. Als basis voor de kimono’s gebruikte ik dit gratis Burda Style PDF patroon. De wijdte van het voorpand en de lengte van het kledingstuk paste ik aan aan de maten van de zangeressen. Ook voegde ik splitten met gekleurde biezen toe onderaan de zijnaden. Daaronder maakte ik driehoekige inzetstukken om inkijk te voorkomen. Ze zouden de kimono’s namelijk als jurkjes gaan dragen. Natuurlijk paste ik ook het patroon van de mouwen aan om de typische ABBA look te krijgen. Om het geheel af te maken, naaide ik er een matchende riem bij op basis van een ander gratis patroon. Daarvan paste ik alleen de lengte van de stroken aan zodat ze in de beoogde knoop precies om de taille van de vrouwen zouden passen.

Het naaien van de kimono’s duurde uiteindelijk veel langer dan ik verwacht had. Toen ik net begonnen was aan dit project startte ook de Knipster naaiwedstrijd, waaraan al mijn naaitijd op ging. Daarna kwam ik erachter dat het naaien van deze satijn met alleen een gewone naaimachine best problematisch te noemen was. Ik wilde het allemaal goed doen dus koos ik ervoor overal Engelse naden te maken, ook al zou ik het hele kledingstuk voeren. Ik was heel bang dat anders alle naden zouden gaan rafelen en losraken. Het feit dat deze stof zo ontzettend glad was, maakte dat niet makkelijker. Daarnaast moest ik helemaal zelf bedenken hoe ik sommige onderdelen, zoals de mouwen en belegde zijsplitten, zou gaan maken. Toen ik bijna klaar was met de kimono’s kocht ik mijn lockmachine. Dat versnelde het laaste deel van het proces enorm, haha! Gelukkig zat er niet echt een deadline aan het project, maar natuurlijk wilde ik het resultaat wel zo snel mogelijk afleveren.

Toen ik de kimono’s af had, was het enige dat nog ontbrak de borduring. Maar omdat ik niet de mogelijkheid en apparatuur heb om dat te doen, heeft iemand anders die taak op zich genomen. En afgelopen weekend was het dan zo ver: eindelijk showeden m’n kimono’s op het podium! De band was heel blij met het resultaat, en ik dus ook! Nu maar hopen dat ze samen veel mooie shows mee mogen maken!